ayırıcı — is. 1) Ayırma özelliği veya gücü olan şey Renk ayırıcı aygıt. 2) fiz. Yüksüz elektrik devrelerini açıp kapayan araç … Çağatay Osmanlı Sözlük
ayırıcı — is. xüs. Bir şeyi növlərə, çeşidlərə ayıran, çeşidçi (fəhlə, maşın) … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
karakterize etmek — ayırıcı niteliğini ortaya koymak, ayırt etmek … Çağatay Osmanlı Sözlük
ALÂMET-İ FÂRİKA — Ayırıcı işaret. Damga … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
HASSA-İ FARİKA — Ayırıcı özellik. Vasf ı fârık. Bir şeyi diğerinden ayıran hususiyet … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
HATT-I FÂSIL — Ayırıcı çizgi, fasledici çizgi … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
alametifarika — is., Ar. ˁalāmet + fāriḳa Ayırıcı nitelik, ayırıcı özellik Gümülcine onun soyadı değil, sadece askerlikteki alametifarikası. H. Taner … Çağatay Osmanlı Sözlük
ayırıcılık — is., ğı Ayırıcı olma durumu … Çağatay Osmanlı Sözlük
belirlemek — i 1) Belirli duruma getirmek, belirli kılmak, tayin etmek Künyesi bile daha doğarken onun yönünü belirlemiş gibi idi. H. Taner 2) man. Yeni bir kavramı, özünü oluşturan ögeleri açıklayarak tanımlamak, sınırlamak 3) Bir kavramı, ayırıcı bir öge… … Çağatay Osmanlı Sözlük
birey — is. 1) Kendine özgü nitelikleri yitirmeden bölünemeyen tek varlık, fert 2) Doğa bilgisinde türü oluşturan tek varlıklardan her biri 3) man. Bir türün kapsamı içine giren somut varlık 4) ruh b. İnsan topluluklarını oluşturan, insanların benzer… … Çağatay Osmanlı Sözlük
indis — is., Fr. indice 1) Bir harf üzerine konulan işaret 2) mat. Bir harf, benzer fakat yine de değişik biçimlerde iki veya daha çok kez kullanılmak istendiğinde harfin üstüne veya altına eklenen ayırıcı işaret 3) mat. Bir kökün derecesini göstermek… … Çağatay Osmanlı Sözlük
